Niet nadenken en gewoon doen
20 dec. 2011
🇱🇦
vanuit Laos
Met het vertrek uit Luang Prabang beginnen we aan de route naar Vientiane. Dit prachtige stuk Laos hebben we 3 jaar geleden ook gefietst. We hebben het schitterende karstgebergte nog vers in ons
geheugen en vinden het zeker geen straf dit stuk weer te fietsen. We prijzen ons zelfs gelukkig. We gunnen het iedereen dit prachtige gebied te doorkruisen.
De 1e en tevens zwaarste dag van deze ca. 450 km lange route hebben we omgedoopt in de dag van de onnozelen. Niet denken en gewoon doen. Want na ruim 30 km op een flink heuvelachtige weg begint de
1e klim van die dag. In 16 km klimmen we van 350 meter naar 1050 meter om vervolgens in een afdaling van 16 km weer terug te dalen naar 350 meter. En dan volgt de tweede klim van 22 km dit keer
waarbij we weer gaan stijgen tot 1440 meter. De totale tocht is ruim 80 km en we zitten bijna 7 uur op de fiets (gerekend excl. pauzes) met vooral in de middag de zon aan een heldere hemel. We
concluderen dat de tandem eigenlijk te zwaar is voor dit soort lange klimmen. Het klimmen gaat tergend langzaam. Hoe zouden we het ervan afbrengen met 2 solobikes? We verwerpen deze gedachten
echter weer snel.....we zijn en blijven fervente tandemrijders. In tegenstelling tot 3 jaar geleden komen we opvallend fit boven. Zou het harde zwoegen in Vietnam ons sterk hebben gemaakt? In
Kiewkacham verblijven we hetzelfde eenvoudige guesthouse dat we nog kennen en genieten van het prachtige uitzicht vanaf het achterterras over het karstgebergte. Een lange en diepe slaap volgt.
De 2e dag naar de hotsprings heeft niet van die lange klimmen maar is niet minder zwaar. De weg is flink heuvelachtig en de langste klim is zo’n 7 km. Maar wat is het mooi hier ! We merken op de de
Loatianen wat vriendelijker en opener zijn dan de Vietnamezen en we genieten weer van het “Saibaidee” geroep van de kinderen. In de afgelopen 3 jaar zien we dat de dorpen verder ontwikkeld zijn. De
dorpen zijn groter en we zien steeds meer stenen huizen. Ook de mensen zien er verzorgder uit. Na zo’n 80 km is het in de hotsprings weer lekker bijkomen. De hutjes zijn wel behoorlijk achteruit
gegaan en niet echt schoon maar de sfeer is er nog steeds en het restaurant is er uitstekend. Het waterpeil in de springs is fors naar beneden gegaan maar we hebben geen keus...ons hutje heeft geen
douche dus is het badderen in de hotsprings noodzakelijk om ons van de zweetlucht te ontdoen.
De 3e dag brengt ons naar Vang Vieng en verlaten we helaas het gedeelte met Karstgebergte. We zijn een maand eerder dan de vorige keer en dat is duidelijk te zien. Het is veel groener nu. Zo’n 10
km voor Vang Vieng wordt de weg steeds slechter. Vang Vieng zelf is nog steeds niet veel aan. Hoe is het mogelijk dat hier een Lloret de Mar-achtige sfeer is ontstaan midden in Laos? Vanaf een
terras bekijken we de jonge toeristen die vooral dronken en stoned zijn en soms gewoon neervallen.
Vanaf Vang Vieng fietsen we in ruim 100 km naar het Napakuang Resort. De weg is vreselijk slecht geworden en zo gemiddeld elke 200 meter fietsen we weer enkele tientallen meters over gaten, keien
en dirtroad.. Door het langs razende vrachtverkeer en de toeristen busjes zitten onze neuzen, oren, haren en bagage onder de rode stof. De mensen proberen hier en daar de weg wel nat te houden
zodat het stof minder uitwaait maar om te fietsen is die modder ook niet echt geweldig. We zien er niet uit als we in Napakuang aankomen. Napakuang ligt geweldig mooi maar mist helaas de sfeer die
het nodig heeft. We zijn de enige gasten en door de doodse sfeer lijkt het een beetje vergane glorie. Iedereen is er echter reuze vriendelijk en er ontbreekt ons aan niets. We hebben een smakelijk
diner in het restaurant en liggen vroeg onder de wol. De volgende dag vertrekken we vroeg om de bijna 100 km naar Vientiane te fietsen.
Deze 5e dag is een beetje saai. Het landschap blijft bijzonder maar de prachtige natuur hebben we achter ons gelaten. Het is een lange en zinderende dag met lange rechte wegen. We moeten regelmatig
afstappen om het vol te kunnen houden. Rond 3 uur fietsen we Vientiane binnen. Het is even zoeken naar een geschikt guesthouse en uiteindelijk belanden we alsnog in het ons bekende Lao hotel. De
guesthouses hebben geen plaats voor onze fiets. In Vientiane is het heerlijk even bijkomen met een Lao beer, een footmassage, een pedicure, een kappersbehandeling en ‘s avonds een heerlijke pizza
met Lizzy en Stephan, 2 engelse fietsers bij Le Provencal, DE pick uit de lonely planet.
De vrije dag in Vientiane brengen we gedeeltelijk door in de Scandinavian Bakery. Even lekker koffie drinken, bijlezen op internet, het verslag maken, foto’s sorteren en de komende route bekijken.
Vanavond om 20.30 uur gaat de slaapbus naar Pakse. De bijna 700 km naar Pakse doen we per bus om daar onze route weer op te pakken. We zijn benieuwd of zo’n slaapbus ons past. We kijken er niet
echt naar uit. Maar de andere busdiensten doen er zo’n 5 uur langer over dan de 9 uur die ons nu te wachten staan.
.
Reacties
Reacties
20 dec. 2011, 09:58
Stoer hoor!!Wat een fietstocht, maar de moeite waard zo te lezen. Slaap lekker in de bus vannacht en rust lekker uit vandaag. Groetjes
20 dec. 2011, 12:09
Wordt al moe bij het lezen haha
22 dec. 2011, 09:14
Ik lees af en toe jullie leuke verhalen! Wat geweldig wat jullie allemaal meemaken en wat schrijven jullie toch fijn. Wij rollen hier de feestdagen in... Fiets ze lekker, dikke kus Carolien Kloppenburg ( van de loopgroep)
23 dec. 2011, 10:52
Mooi he, Noord Laos. Volgens ons klimt het op een tandem toch echt lichter dan op twee fietsen. Maar het klimmen zit er voor juliie vrijwel op.
Succes
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!