De foto's die bij dit verslag horen hebben we in Luang Prabang verzonden. Helaas was de internetverbinding zo dramatisch dat de foto's niet goed werden geladen. Er zijn wat dubbele foto's geladen, een aantal foto's niet geladen en reacties weggevallen. Als het goed is zijn nu alle foto's geladen, dus kijk nog maar een keer als je volledig op de hoogte wilt zijn :-)

De laatste 3 etappes in Vietnam zijn wederom pittig tot erg pittig tot soms niet meer leuk pittig. We fietsen door een dunbevolkt en schitterend gebied. Veel dames dragen nog steeds de traditionele kledingdracht. We fietsen van Yen Chau naar Son La. In Son La kiezen we voor een duur hotel (USD 30) voor een beetje comfort. Als we de keus hebben waarom dan niet? Dit is echter een grote teleurstelling. De kamer is wel okay maar in de eetzaal vieren de ratten feest en zijn we snel uitgegeten. De volgende dagen is het koud en bewolkt. We fietsen van Son La naar Tuan Giao (90 km) en gaan wederom een pas van 1444 meter over. De top ligt in de mist...en we klimmen dan ook een paar uur in een kleine wereld, een vreemde gewaarwording. In Tuan Giao vinden we een paradijsje; cafe Hong Ky. Een klein sfeervol guesthouse met een goed restaurant. Eindelijk ! Hier is het even lekker bijkomen. Ook de laatste tocht naar Dien Bien Phu is weer zeer fraai (83 km) en wederom pittig. De bergen gecombineerd met de kleine dorpjes en bijzondere leefomstandigheden van de mensen maken in dit gebied indruk. De mensen zijn zowel gastvrij als terughoudend. We voelen de nieuwsgierigheid maar als we te dicht bij komen dan haken ze af. Als we langs de kant van de weg willen gaan picknicken worden we uitgenodigd om op het terras van hun huis onze maaltijd te nuttigen. Matjes worden neergelegd en thee wordt ingeschonken. Maar als we dan een foto willen maken worden ze erg verlegen.

In Dien Bien Phu hebben we een rustdag gepland om de volgende dag naar Laos te vertrekken. De plaats Dien Bien Phu is niet heel erg inspirerend maar het is wel prettig om na 7 dagen fietsen even bij te komen. We ontmoeten we 3 franse fietsers die vanuit Laos zijn komen fietsen, de omgekeerde route als die wij doen. ‘s Avonds tijdens het eten delen we naast een slechte maaltijd (kipschotel met botten, vel, kop en poten in het geheel erin) onze ervaringen. De grensroute Laos - Vietnam is volgens de Franse fietsers niet te doen in 1 dag. De weg is slecht met veel dirtroad en een laag kiezelgruis. Zij hebben het niet in 1 dag gered en hebben toen het donker werd bij een huis aangeklopt met de vraag er te mogen slapen. Dat is hen gelukkig gelukt maar de verhalen van onze Franse vrienden doet ons besluiten de bus naar Muang Kouai te nemen. We kopen een tickets voor VND 100.000 per persoon (2 Euro) en moeten voor de fiets nog eens VND 200.000 betalen :-).

Dan volgt nog onze rustdag. De zoon van het echtpaar Hong Ky van het guesthouse gisteren heeft hier een restaurant en daar genieten we van een heerlijk vroeg diner (of late lunch)

De volgende ochtend om 04.45 uur staan we bij het busstation. De bus moet om 05.30 uur vertrekken. Echter geduld is in dit soort landen noodzakelijk. Als we eenmaal opgeladen zijn vertrekken we met 1 uur vertraging......het kost vervolgens nog 2 uur om iedereen en alles op de route in Dien Bien Phu op te laden en na 3 uur bussen hebben we er pas 5 km opzitten. Ook de grensovergang kost veel tijd. Eerst iedereen eruit om een stempel te krijgen om Vietnam uit te gaan en vervolgens 6 km verderop iedereen eruit om een visum voor Laos te regelen. Na een lunchstop halverwege komen we uiteindelijk pas om 15.00 uur aan in Muang Kouai. Helaas te laat om nog de gewenste doorverbinding per boot naar Nong Khiaw te halen. We zijn genoodzaakt een nachtje in Muang Kouai door te brengen. We zijn hier in eerste instantie niet erg enthousiast over maar vinden alsnog een zeer basic guesthouse met restaurant dat prima bevalt.

Volgens onze gastvrouw vertrekt de boot de volgende ochtend om 7 uur. Maar na enig navragen blijkt deze pas om 9 uur te vertrekken. Niets is echter minder waar. Als we om 8 uur bij het tickethuisje staan blijkt maar weer dat we in dit soort landen geduldig moeten zijn. Er worden pas tickets verkocht als zich minimaal 12 personen melden dus is het wachten op meer passagiers. Uiteindelijk vertrekken we even over 10 uur met een longboats en en betalen hiervoor KIP 120.000 (12 Euro) per persoon en KIP 50.000 voor onze fiets naar Non Kiaw. De boottocht over de Nam Ou is waanzinnig mooi. We hebben na 4 uur zitten op het smalle plankje houten billen en als we aankomen besluiten we het voorgenomen plan om direct naar Pak Mong door te fietsen te laten varen. We blijven in nachtje in Non Kiaw want het bevalt ons. Prachtige natuur en een sfeervol dorpje. We vinden een leuk bamboe hutje en genieten van de ondergaande zon.

De volgende ochtend doen we rustig aan eten geweldige pannenkoeken met kokosmelk, jam en gember bij Delilah. Na een lunch bij Mr Deen waar we de 'best curry ever' eten fietsen we in 2 uur naar Pak Mong met het plan de volgende ochtend naar Luang Prabang te fietsen (zo'n 112 km). Het guesthouse in Pak Mong is echter niet fris. Een onvriendelijke dame toont ons ongeïnteresseerd de kamers en het beddegoed is smerig en beslapen. Robert doet zijn best nog even om schoon beddegoed te regelen maar ondertussen heb ik een onderonsje met een chauffeur van een open taxibusje. Hij moet naar Luang Prabang en is bereid ons voor KIP 100.000 (10 Euro) mee te nemen. We besluiten het lot zijn gang te laten gaan 'go with the flow'en met enige spijt (want we willen liever fietsen) stappen we in. Om half 6 worden we bij het busstation in Luang Prabang gedropt en fietsen we nog een paar kilometer het centrum in. We vinden een mooi Guesthouse aan de Mekong (Mekong Sunset) en genieten van de avond in Luang Prabang. Hoewel LB naar ons gevoel nog toeristischer en commerciëler is geworden als we in ons gedachten hadden blijft het relaxed genieten. We struinen wat door de straten, hebben een fantastisch ontbijt bij Joma, we nemen een foot- en schouder massage en we bereiden onze route richting Laos voor. In de avond hebben we een geweldig diner bij restaurant Tamarind even buiten het centrum van Luang Prabang. We treffen het enorm dat we hier terecht gekomen zijn. Typische Laotiaanse gerechten maar dan met smaak en stijl geserveerd. Als voorgerecht nemen we bijvoorbeeld een plateau met verschillende bites. Heerlijk om zo van alles een beetje te proeven en als hoofdgerecht bestellen we 3 soorten gerechten uit het menu en alles is even lekker. Voor de liefhebber die denkt....hier moet ik ook naar toe....reserveren is gewenst.

Na deze voortreffelijke maaltijd en gezellig avond liggen we om 22.00 uur op bed. Morgen is het vroeg dag......we gaan de monstertocht naar Kiewkacham weer maken en willen om 06.00 uur vertrekken.