Het is nog donker als we om kwart voor 6 in de morgen Siem Reap uitrijden om onze boot naar Phnom Penh te halen. Dat is op zich wel jammer want de route van ruim 10 km blijkt voornamelijk een dirtroad te zijn met veel kuilen. We hebben geen licht dus het fietst erg ongemakkelijk. Ons achterlicht is gedurende de reis gesneuveld en een voorlicht hebben we überhaupt niet omdat we normaal gesproken niet in het donker fietsen. Maar we komen ruim op tijd, om half 7, aan bij de speedboat aan die ons in 6 uur naar Phnom Penh zal brengen (35 USD per persoon en 12 USD voor de fiets). Onze boot is een grote boot waar zeker 100 man op kunnen en de fiets gaat op het dak. De boot zou om 7 uur moeten vertrekken maar zoals we hier ondertussen gewend zijn komen pas tegen 8 uur de eerste pick-up service busjes met passagiers aan en vertrekken we pas om half 9 met 1 ½ uur vertraging.

Bij aankomst in Phnom Penh nemen we ons intrek in een backpacker Guesthouse van de 19-jarige Nederlander Jasper Paas; #11 Happy. We kennen Jasper via via en hebben de voorafgaande maanden via facebook al enig contact gehad. Het guesthouse is pas 2 maanden open sinds 11.11.11 en de ondernemende Jasper is met een aantal Cambodjaanse vrienden met horeca ervaring dit avontuur begonnen. De kamer is basic met fan, eigen badkamer met warme douche en kost slechts USD 10 . De rooftopbar van het guesthouse is waanzinnig. Een gezellige loungebar waar we genieten van lekkere cocktails en goede maaltijden met een tikkeltje westerse invloed. Dat het een succesvolle formule is blijkt wel want het 40 kamers tellende guesthouse is tot zijn nok toe gevuld. Respect voor deze jonge ondernemers.

In Phnom Penh verdiepen we ons wat meer in de verschrikkingen die Cambodja in de 70er jaren hebben getroffen. De herinneringen van het nazi regime van Pol Pot en de Cambodjaanse - Amerikaanse oorlog zijn duidelijk zichtbaar met name in het Tuol Sleng Museum. Het is goed om ook stil te staan bij deze gebeurtenissen maar af en toe moeten we de emoties wegslikken. Onbegrijpelijk dat mensen elkaar deze gruwelijkheden kunnen aandoen en dat nog maar zo kort geleden.

De volgende dag vertrekken we naar Otres Beach. We willen tot Sihanoukville met de bus reizen (250 km) omdat de weg daar naar toe erg druk en smal is voor het vele verkeer. Als fietser ben je er niet erg veilig. Het lukt de dames van #11 Happy ondanks de inspanningen niet om een bus voor ons te boeken. Door de moderne bussen wordt het vervoer van onze tandem ook in Azië steeds lastiger. “Vroeger” kon de fiets altijd op het dak maar bij de moderne bussen is dat niet meer mogelijk. We overwegen een privé busje te boeken maar om kosten te besparen biedt Jasper aan zijn Cambodjaanse vrienden in te schakelen om voor ons te onderhandelen voor een shared taxibusje. Normaal gesproken ben je dan per persoon zo’n USD 5 per persoon kwijt. Om 8 uur ‘s ochtends fietsen we achter de brommer van 2 vrienden van Jasper aan op zoek naar een taxi naar Sihanoukville en dat duurt even. De normaal gesproken creatieve taxichauffeurs vinden onze fiets toch iets te groot om te vervoeren en om rendabel te zijn moeten ze veel passagiers kunnen stouwen. Uiteindelijk maken we een deal voor 30 USD. Dat valt een beetje tegen maar de jongens hebben echt hun best gedaan en knopen ons bij het afscheid nemen nog wel in de oren dat we pas op de eindbestemming moeten betalen. Dat geeft ons wel te denken. En dan begint het wachten. Zo’n shared busje vertrekt nl. pas als het echt vol is. En dat is niet zoals bij ons maximaal 9 passagiers maar hier kunnen er gewoon 20 in. Ook in de achterbak of op het dak kunnen makkelijk een aantal passagiers plaatsnemen. Na 1 ½ uur wachten vertrekken we opgevouwen en wel. Op een derde van de rit stopt de taxi. Hij gaat niet meer verder en de mede-passagiers vertrekken allemaal naar andere taxibusjes. Onze chauffeur vraagt ons een gedeelte van de ritprijs te betalen maar wij weigeren en zeggen pas te betalen in Sihanoukville. En dan begint het onderhandelen. Onze chauffeur zoekt voor ons een ander busje die ons mee wil nemen en als hij die eenmaal gevonden heeft moeten ze ook nog een prijs overeenkomen en dat duurt even. Wij wachten en kijken gelaten toe. Met een flink oponthoud kunnen we verder. Op zo’n 50 km voor Sihanoukville stopt de taxibus wederom. Ook deze keer gaan we niet verder en regelt de chauffeur ons een andere taxi. We voelen ons een beetje “de kinderen die niemand wil”. Dit keer treffen we een stationwagen en de fiets....die gaat gewoon op het dak en wordt met een aantal touwen vastgebonden. De prijs wordt weer onderling overeengekomen en we kunnen weer verder. Pas tegen 5 uur komen we in Sihanoukville aan. We zijn 9 uur onderweg geweest voor een rit van ongeveer 250 km. Vanuit Sihanoukville fietsen we in 5 km naar Otres Beach, een tip van Jasper. En inderdaad...Otres Beach is nog 1 van de weinige paradijselijke witte stranden, 3 km lang met wat kleinschalige accommodatie op het strand en nog niet overbevolkt. Het is al half 6 en bijna donker dus we moeten snel accommodatie vinden maar dat duurt even want de meeste accommodaties zijn vol. We trekken na even zoeken in in nieuwe bungalows waarvan de faciliteiten nog in aanbouw zijn. De bamboo bungalows (USD 15) zijn helemaal klaar en verder prima. ‘s Avonds is het heerlijk dineren met de voetjes in het zand. We blijven 2 nachtjes....en genieten.

En dan wordt het eindelijk weer tijd voor een stevige fietstocht. We fietsen in 110 km naar Kampot waar we ons intrek nemen Moliden Guesthouse (USD 25 incl. ontbijt).In Kampot eten we ‘s avonds de best ribs ever bij Rusty’s Keyhole. Boterzachte spareribs met minimaal 4 cm vlees op de ribben en een geweldige smaak. Heerlijk ! Als we de volgende ochtend langs de Mekong slenteren worden we opgepikt door Huan. Tuktukdriver Huan is hier opgegroeid en wil ons voor USD 20 wel de hele dag rondleiden. We laten ons overhalen en maken een leuke tocht langs de peperplantages, zoutvelden, een grot en door Kep met zijn crabmarket. Het is duidelijk dat Huan hier is opgegroeid. Hij kent veel weetjes over het gebied en kent ook iedereen. Hij brengt ons ook naar een pagode en we hebben een heel gesprek met een monnik die graag alles over ons wil weten en Huan is onze tolk. Een leuke ervaring. Tijdens deze tocht lunchen we bij Guesthouse The Vine in the middle of nowhere. De ligging tussen de peperplantages, de uitgestrektheid en het uitzicht van The Vine doet ons denken aan Kingfisher in Laos en we besluiten hier de volgende dag naar toe te fietsen om te overnachten alvorens we de grens naar Vietnam weer zullen overgaan.